L'Electrica
Pitit Jan es plan un bon garçon
Ma li manca un pauc d'eime,
Ne comprend pas totjorn rason,
E, n'i a ben d'autres coma se.
'Na chausa que li reven pas,
Qu'es quela bogra d'electricitat.
Se, eu la nomma coma quò.
"La saloparia d'electricitat."
Totas quelas envencions,
Fan ren, nonmas de lo sumsi
Coma de grands evenaments
Lo laissa plen d'estonament.
'Na vetz, per daus afar de familha,
Eu deguet s'en 'nar a la vila.
Mas 'na jornada qu'eria tròp cort
Eu ne poguet lo mesma jorn
'Chabar tota sa besunha.
Eu penset 'donc per sa persona
Que de ne poder s'eslonhar
Li folia pensar a coijar.
Alaidonc sens mai atendre,
Nòstre òme s'en 'net tot dret,
Enlai dins la granda rua
Lutjar dins l'ostelaria.
Aquí, un garçon a davantau,
Lo faguet montar en-naut,
Per li balhar 'na chambra,
Qu'eria plan genta e plan pròpra.
Coma se fasia un pauc tard
E eu eria assetz 'bracat
Sens atendre, nòstre coinard
Se metet de se coijar.
Quand eu fuguet en panticauds,
L'òme s'apercet que la lampa
Es per ma fe un pauc
Loenh dau liech. Sens plan
Se carcular, eu disset :
Atend, sur la tabla de nuech
Vau la portar. Mas ò surpresa,
Veiquí ben autra chausa,
Qu'es un pauc fòrt, ò malur,
Aquí apres lo mur
Au dessus de la chaminada
Que la lampa es cloada,
Pas moien de la remudar
L'es saelada, e buja pas.
Qu'es tròp fòrt, disset Pitit Jan
Lo monde son plan espatants
Ente diable ilhs son 'nats s'esmajar
De fotre queu lampiron.
Per de qué l'an-t-ilhs 'quí lutjat ?
Fau esser fòu tot de bon.
Chas nos la lumiera la nuech
Sur la tabla de nuech un la met.
Qu'es ben bestia quand mesma
Segur ilhs son de plena man
De loenh fau l'estenhar
E dins la nuech, se 'nar coijar.
Aquí lo paubre paire
Volguet enlevar lo veire.
Mas maugrat tot ce qu'eu faguet
Jamai nòstre vielh ne poguet.
Esmalit per tot de bon
Lo paubre se disset : Alaidonc
Qu'es 'na dròla de lumiera.
A quò me metriá en colera
Ne pas puescher la far crebar
E pas mesma l'emportar.
Alòrs per dessot lo veire
Eu se metet de bufar
Mas coma 'donc iò creire
La lumiera ne bujava pas.
Lo Petit Jan n'eria tot verd
Quò lo 'via mes tot a l'envers.
Enfin rajos e esmalit
Lo paubre prenguet son abit
E n'en pleja la lampa
L'amaranta tant qu'eu pòt,
Per far un pauc d'obscuritat
E 'ver enfin tranquilitat
Apres, eu se metet au liech. Mas
Longtemps eu deguet velhar
Eu 'via beu se cochar, s'imbrucir,
Eu ne podia pas d'enduermir,
Lu pauc de lumiera lu geinava,
E puí quela lampa l'embestiava
Dins sa testa eu ne comprenia pas,
Que que veire un ne puesche l'enlevar.
'Laidonc quò lo prenguet pus fòrt.
Toner nos vam veire d'abòrd.
Disset-eu : si qu'ei possible
De demorar entau pus longtemps
Quò siria tròp fòrt per exemple
De demorar entau pacient.
Aquí, eu se tornet levar
E de la lampa de se 'prueimar
Eu 'via dins sa pensada
D'estenher quela sala clarda
A las fins d'enlevar queu veire,
Aquí, eu lo viset, eu virolhet, eu viret,
Mas, eu ne poguet pas trobar
Lo moien de l'enlevar.
Lo brave òme de sa vila
Ne 'via vut pariera lampa.
A, eu l'i trabalhet lo vielh
E eu l'i suava coma sieis
Pertant a fòrça de gratar,
De iò secodre, iò desvirar
Ma fe lo veire tot d'un còp
'Chabet per restar dins sa man.
Mas aussitòst fuguet nuech,
Pitit Jan l'i comprenguet ren.
E sumsit d'estonament.
De mai, dins lo mesma mòment
Per terra, eu n'en tombet lo veire
E coma un còp de pirtolet
Partiguet dins sas jambas
Eu ne comprenguet quel' afar.
Tot sumsit lo Pitit Jan
En se-mesma disset : Pertant
Fau ben que torne 'lumar,
Mas eu uset totas sas 'lumetas,
Apres queu sale luminari
Sens puescher far la lumiera
Aitanben tot confut, tot contrit,
Tot treblat, tot en colera
Eu 'chabet per se coijar. Mas
Lo maluros ne duermiguet pas
Que la lampa "boueivei"
Li n'en balhava de l'einueg.
Enfin quand quand (quò) fuguet jorn,
Plan de meschant umor
Eu poguet veire de pus pres
Coma eu eria queu luminier
Alaidonc de la lampa eu remarquet
Que lo long dau mur dau plafon
De las baguetas quò reluquet.
Eu se penset ; e alaidonc
Dau còp eu creguet devinar
La sala causa de sas penas.
Sacret toner disset-eu
Que lo diable crebe los ceus
Qu'es d'enguera quela botica
Quela saletat d'electrica !..
'Na vetz, per daus afar de familha,
Eu deguet s'en 'nar a la vila.
Mas 'na jornada qu'eria tròp cort
Eu ne poguet lo mesma jorn
'Chabar tota sa besunha.
Eu penset 'donc per sa persona
Que de ne poder s'eslonhar
Li folia pensar a coijar.
Alaidonc sens mai atendre,
Nòstre òme s'en 'net tot dret,
Enlai dins la granda rua
Lutjar dins l'ostelaria.
Aquí, un garçon a davantau,
Lo faguet montar en-naut,
Per li balhar 'na chambra,
Qu'eria plan genta e plan pròpra.
Coma se fasia un pauc tard
E eu eria assetz 'bracat
Sens atendre, nòstre coinard
Se metet de se coijar.
Quand eu fuguet en panticauds,
L'òme s'apercet que la lampa
Es per ma fe un pauc
Loenh dau liech. Sens plan
Se carcular, eu disset :
Atend, sur la tabla de nuech
Vau la portar. Mas ò surpresa,
Veiquí ben autra chausa,
Qu'es un pauc fòrt, ò malur,
Aquí apres lo mur
Au dessus de la chaminada
Que la lampa es cloada,
Pas moien de la remudar
L'es saelada, e buja pas.
Qu'es tròp fòrt, disset Pitit Jan
Lo monde son plan espatants
Ente diable ilhs son 'nats s'esmajar
De fotre queu lampiron.
Per de qué l'an-t-ilhs 'quí lutjat ?
Fau esser fòu tot de bon.
Chas nos la lumiera la nuech
Sur la tabla de nuech un la met.
Qu'es ben bestia quand mesma
Segur ilhs son de plena man
De loenh fau l'estenhar
E dins la nuech, se 'nar coijar.
Aquí lo paubre paire
Volguet enlevar lo veire.
Mas maugrat tot ce qu'eu faguet
Jamai nòstre vielh ne poguet.
Esmalit per tot de bon
Lo paubre se disset : Alaidonc
Qu'es 'na dròla de lumiera.
A quò me metriá en colera
Ne pas puescher la far crebar
E pas mesma l'emportar.
Alòrs per dessot lo veire
Eu se metet de bufar
Mas coma 'donc iò creire
La lumiera ne bujava pas.
Lo Petit Jan n'eria tot verd
Quò lo 'via mes tot a l'envers.
Enfin rajos e esmalit
Lo paubre prenguet son abit
E n'en pleja la lampa
L'amaranta tant qu'eu pòt,
Per far un pauc d'obscuritat
E 'ver enfin tranquilitat
Apres, eu se metet au liech. Mas
Longtemps eu deguet velhar
Eu 'via beu se cochar, s'imbrucir,
Eu ne podia pas d'enduermir,
Lu pauc de lumiera lu geinava,
E puí quela lampa l'embestiava
Dins sa testa eu ne comprenia pas,
Que que veire un ne puesche l'enlevar.
'Laidonc quò lo prenguet pus fòrt.
Toner nos vam veire d'abòrd.
Disset-eu : si qu'ei possible
De demorar entau pus longtemps
Quò siria tròp fòrt per exemple
De demorar entau pacient.
Aquí, eu se tornet levar
E de la lampa de se 'prueimar
Eu 'via dins sa pensada
D'estenher quela sala clarda
A las fins d'enlevar queu veire,
Aquí, eu lo viset, eu virolhet, eu viret,
Mas, eu ne poguet pas trobar
Lo moien de l'enlevar.
Lo brave òme de sa vila
Ne 'via vut pariera lampa.
A, eu l'i trabalhet lo vielh
E eu l'i suava coma sieis
Pertant a fòrça de gratar,
De iò secodre, iò desvirar
Ma fe lo veire tot d'un còp
'Chabet per restar dins sa man.
Mas aussitòst fuguet nuech,
Pitit Jan l'i comprenguet ren.
E sumsit d'estonament.
De mai, dins lo mesma mòment
Per terra, eu n'en tombet lo veire
E coma un còp de pirtolet
Partiguet dins sas jambas
Eu ne comprenguet quel' afar.
Tot sumsit lo Pitit Jan
En se-mesma disset : Pertant
Fau ben que torne 'lumar,
Mas eu uset totas sas 'lumetas,
Apres queu sale luminari
Sens puescher far la lumiera
Aitanben tot confut, tot contrit,
Tot treblat, tot en colera
Eu 'chabet per se coijar. Mas
Lo maluros ne duermiguet pas
Que la lampa "boueivei"
Li n'en balhava de l'einueg.
Enfin quand quand (quò) fuguet jorn,
Plan de meschant umor
Eu poguet veire de pus pres
Coma eu eria queu luminier
Alaidonc de la lampa eu remarquet
Que lo long dau mur dau plafon
De las baguetas quò reluquet.
Eu se penset ; e alaidonc
Dau còp eu creguet devinar
La sala causa de sas penas.
Sacret toner disset-eu
Que lo diable crebe los ceus
Qu'es d'enguera quela botica
Quela saletat d'electrica !..